Czym jest sztuka feng shui?

Tłumacząc dosłownie z j. Chińskiego, oznacza “„wiatr i woda”. Jest to sztuka planowania przestrzeni w zgodzie z naturą. W szerszym kontekście jest to dążenie do stanu równowagi pomiędzy człowiekiem i jego otoczeniem. Stanowi system prawidłowości matematycznych występujących w naturze – liczby ciągu Fibonacciego: Taiji (1), yin i yang (2), qi nieba, ziemi i człowieka (3), pięć żywiołów (5), osiem trygramów (8).

 

Feng Shui klasyczne a Feng Shui New Age – czyli co jest sztuką, a co zabobonem?-Trochę teorii dla bardziej wnikliwych

 

Feng Shui New Age, jest to koncepcja komercyjna, stworzona w inspiracji o klasyczne Feng Shui. Bazuje na uogólnionym schemacie bez indywidualnych wyliczeń. Do najpowszechniejszych zasad New Age zaliczają się takie zalecenia, jak: akcenty czerwone w każdej łazience, lewy górny róg mieszkania to kąt stanowiący o pomyślności finansowej, wszystkie meble i kąty muszą być zaoblone. rozwieszanie lusterek i dzwonków w domu. Koncepcja Feng Shui New Age jest bardziej formą zabawy, niż rzetelną sztuką Feng Shui. Z powodu takiej komercjalizacji, dla wielu ludzi Feng Shui kojarzy się groteskowo.

Warto tutaj zaznaczyć, czym Feng Shui NIE JEST, co pozwoli rozróżnić prawdziwą sztukę od skomercjalizowanych szkół powstałych w latach ‘70 i ‘80 XX wieku. Takie szkoły nazywane są “zachodnimi szkołami feng shui” lub “współczesnymi”. Głównymi założeniami takiej szkoły jest teoria aspiracji życiowych: podział przestrzeni na osiem życiowych sytuacji: karierę zawodową, wiedzę, rodzinę, bogactwo, sławę, małżeństwo, dzieci, przyjaciół. do ustalenia ośmiu życiowych aspiracji wykorzystuje się umiejscowienie drzwi frontowych i kierunków świata (bardzo ogólnie). jako środki zapobiegawcze, tzw. remedia, stosuje lustra, czerwone wstążki, dzwonki, posążki psów fu, żab i kotów (wymieniam tylko kilka poglądowych elementów), co ma na celu uaktywnić róg obfitości w określonej części aspiracji. Nic więc dziwnego, że dla wielu ludzi feng shui brzmi mało poważnie. “Współczesne” feng shui strasznie sparodiowało jego prawdziwą istotę.

Sztuka feng shui w architekturze w Azji

 

Historycznie:

Pierwsze świadome zastosowanie feng shui siegają dynastii Han (206 p.n.e. – 220 n.e.), kiedy praktykowano je głównie przy wyborze lokalizacji grobowców i budowli sakralnych. 

W późniejszych wiekach zasady te zaczęły kształtować planowanie miast – np. Chang’an (stolica dynastii Tang) czy Pekin, gdzie układ ulic i pałacu cesarskiego odzwierciedlał kosmologię feng shui. 

Świątynie buddyjskie i taoistyczne były sytuowane w miejscach uznawanych za “smocze punkty mocy” – u stóp gór, nad rzekami, w dolinach sprzyjających przepływowi qi (/czi/).

 

Współcześnie:

W Hong Kongu zasady feng shui są respektowane przy projektowaniu wieżowców – np. Bank of China Tower I.M. Peia wzbudził kontrowersje ze względu na “ostre krawędzie” uznane za niekorzystne, co wymagało przeciwdziałania symbolicznego w sąsiednich budynkach.

Singapur oficjalnie uwzględnia konsultacje feng shui przy planowaniu dzielnic mieszkaniowych i biznesowych.

W Chinach kontynentalnych, mimo modernizacji, nadal korzysta się z konsultantów feng shui przy inwestycjach mieszkaniowych i biurowych.

 

Znaczenie kulturowe:

Feng shui w architekturze Azji łączy wymiar praktyczny (ergonomia, ochrona przed wiatrem, dostęp do światła i wody) z symbolicznym (harmonia kosmiczna, dobrobyt, szczęście mieszkańców). Jest też elementem tożsamości kulturowej, wpływającej na współczesne trendy projektowe i rozwój urbanistyki w wielu krajach Azji Wschodniej.

 

Jednym z bardzo charakterystycznych elementów w architekturze stosującej zasady feng shui, jest “otwarcie budynków na działanie nieba” czyli wkomponowywanie świetlików w bryłę obiektów, co można zobaczyć na zdjęciu powyżej (zdjęcie galerii handlowej w Hong Kongu).

Czym zatem jest prawdziwa sztuka Feng Shui?

 

Po raz pierwszy, praktyka Feng Shui została zastosowana około 6000 lat temu, w okresie neolitu, przez Chińczyków. Bazuje na obserwacji sił niebieskich (czasu) i ziemskich (przestrzeń wewnątrz i na zewnątrz budynku) oraz sposobu oddziaływania ich Qi (czyli indywidualnej energii). Jest metodą równoważenia tych sił.
Kilka podstawowych cech klasycznego Feng Shui: głównym narzędziem jest kompas.
Do sporządzenia wykresu Qi niezbędne są informacje: położenie geograficzne budynku, strona położenia tylnej ściany budynku, rok postawienia budynku (tzw. Metoda Wędrującej Gwiazdy), określenie indywidualnych Qi użytkowników – rok urodzenia – ustalenie zgodności użytkownika z budynkiem. do określenia procesów i aktywowania pomyślności, wykorzystuje się pięć żywiołów: woda, drzewo, ziemia, metal, ogień. opiera się w dużej mierze o założenia współczesnej nauki – np. Albert Einstein, ogólna teoria względności, łącząca przestrzeń i materię; Isaac Newton, zasady dynamiki; pole magnetyczne Ziemi, oddziaływanie ciał niebieskich na Ziemię.
Klasyczne Feng Shui zakłada, że właściwie ukierunkowanie oddziałujących na nas naturalnych energii, wzmacnia pozytywne właściwości naszego otoczenia.